جمشید پیمان: چه کسی گویدت مکن پرواز…
ای عقاب از چه خانگی گشتی آسمان عرصه ی حضور تو بود با کلاغان کنی هماغوشی یعنی این آخرِ غرور تو بود؟ تن سپردی به خاکِ بی مقدار بردی از یاد بوده ای شهباز خاطرت گشت خالی از آبی در پَرَت مُرد جوشش پرواز آسمان مضطرب،دلش بی تاب مانده خالیادامه