روزنامه اکونومیست در گزارشی به بهانه آغاز دور چهارم مذاکرات وین می نویسد: مجموعه‌ای از بدقولی‌ها از سوی کنگره آمریکا و تندروها در تهران اکنون پیشرفت به سمت توافق نهایی را تحت تاثیر خود قرار داده است.
اکونومیست در این باره می‌نویسد: پس از توافق ژنو در نوامبر گذشته اکنون اما بخش سخت مذاکرات هسته ای ایران با غرب آغاز شده است. طرفین متعهد شده اند که تا پایان ماه ژولای به توافق نامه ای جامع دست پیدا کنند که به ایران اجازه می دهد از نگرانی های ناشی از رقابت های تسلیحاتی در خاورمیانه آشفته کنار رود.
تاریخ مشخص دستیابی به توافق نهایی به دلیل آنکه بحث بر سر موضوعات فنی همچنان مورد اختلاف است، در هاله ای از ابهام است . فاصله‌ای جدی میان آنچه ایران می خواهد و 1+5 دنبال می کند وجود دارد. یک دهه دیپلماسی خسته کننده میراث بی اعتمادی را نه تنها در میان طرفین مذاکرات هسته ای بلکه در میان رقبا و گروه های سیاسی در ایران و غرب به همراه داشته است.
در گذشته، مجموعه ای از عمل نکردن به تعهدات و بدقولی ها از سوی کنگره آمریکا و تندروها در تهران اکنون پیشرفت به سمت توافق نهایی را تحت تاثیر خود قرار داده است.
دولت های غربی نگران هستند، 1+5 بر این باور است که اگر این بار مذاکرات شکست بخورد تجمیع جهانی برای تحریم مجدد ایران سخت تر از شتاب مجدد برنامه هسته ای این کشور خواهد بود.
از سوی دیگر حسن روحانی رئیس جمهوری ایران صرف نظر از آنچه نتیجه این مذاکرات باشد با امتحان سختی مواجه است. وی باید توضیح دهد که چرا 30 سال تلاش در خصوص برنامه هسته ای ایران که بیش از 300 میلیارد دلار هزینه برای ایران در برداشته است باید به عقب باز می گشت؟ یا اینکه به مردم خود بگوید که روزهای سختی را در انتظار دارند و با انزوای بیشتری از سوی جهان مواجه خواهند شد.
خبرگزاری آسوشیتد پرس نیز در پی آغاز مذاکرات رسمی رژیم و 5+1 در وین طی گزارشی اعلام کرد که همکاری رژیم ایران و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی پیشرفت مناسبی نداشته و این امر امیدها برای دستیابی به توافق جامع پیش از ضرب‌الاجل ۲۹ تیر را کاهش داده است.
