طبق معمول همیشگی داشتم فکر می کردم! ( البته اگر بعد از یک عُمر تبعید طولانی دیگر چیزی از مغـزم مانده باشد که بتوانم با هاش فکر کنم!) که چی بنویسم که هم “خدا خوشش بیاید هم آفریننده او”! هرچه در تفکرات خاموشگرانه خود فرو رفتم متوجه شدم هنوز همادامه