در فاز سرنگونی و روی کار امدن رئیسی جنایتکار به عنوان رئیس جمهور خامنه ای، در چند روز اینده، مطبوعات رژیم را وادار کرده است که با تیترهای مختلف اذعان کنند که وارد شرایط جدید و سختی (بخوانید فاز سرنگونی) شده اند و بدنبال راه حل برای ان میگردند و خبر ندارند، به هر کجا که نگاه کنند، اگر چشم بصیرت داشته باشند میتوانند سراشیب سقوط خود را ببینند
به نوشته ساعت 24، نظام سیاسی ایران و ارکان اصلی تصمیم‌گیرنده آن در همین روزهایی که در آن به سر می‌بریم با سه پدیده بزرگ و نفس‌گیر دست به گریبان است؛
کمبود آب و برق یا کاستی‌های زیرساخت‌های ایران، فرآیند مدیریت پدیده آزاردهنده کرونا از جلب اعتماد شهروندان تا تامین واکسن و سرانجام رها شدن صلح هسته‌ای و فرورفتن این پدیده در غبار.
کمبود آب و برق و نیز سایر زیرساخت‌ها به نارضایتی‌های سیاسی در خوزستان دامن زده است و مردم این استان روش‌های عرفی مسالمت‌آمیز گذشته را کنار زده و نابردبار شده‌اند.
این رفتار تازه خوزستانی‌های معترض شرایط سیاسی را وارد دوره تازه‌ای کرده است.
از سوی دیگر روش و سازماندهی برخورد نظام تصمیم‌گیری ایران با پدیده کرونا گونه‌ای بود و هست که ایرانیان احساس بدی دارند و برای اینکه واکسینه شوند، رنج سفر به کشور جنگ‌زده ارمنستان را به جان می‌خرند.
نارضایتی اجتماعی گسترده از این وضعیت سراپای جامعه ایرانی را فراگرفته. سومین عامل سرنوشت‌ساز بر کسب‌وکار و معیشت شهروندان به مقوله ادامه‌دار شدت تحریم اقتصادی ایران برمی‌گردد. پیامدهای سرچشمه گرفته از این عنصر بر اقتصاد کلان بر اقتصاد بنگاه‌ها و سفره خانواده‌ها انکارناشدنی است. روند فزاینده افزایش قیمت کالاهایی که باید سر سفره شهروندان برود و رسیدن به نقطه اوج در شتاب نرخ تورم از این مقوله سرچشمه می‌گیرد.
حالا دولت سیزدهم قرار است از چند روز دیگر کارش را شروع کند و انتقال قدرت از یک دولت به دولت تازه، مزید بر علت‌های بالا شده و سردرگمی‌ها را بیشتر می‌کند. آیا سایه سنگین و خفه‌کننده این سه عامل تنگی‌نفس ایران به سادگی از سر ایران و ایرانیان کوتاه می‌شود؟
واقعیت این است که نظام سیاسی ایران روزهای سرنوشت‌سازی را تجربه می‌کند که آینده ایران را نیز دستخوش دگرگونی‌های ناشناس خواهد کرد. اگر کاری انجام نشود و درباره مسائل یادشده با شتاب تصمیمی کارساز و مطابق با کاهش دشواری‌ها گرفته نشود، گره‌ها پرشمارتر و کورتر خواهد شد. باید کار از جایی شروع شود تا نفس‌تنگی ایران برطرف شود. کارشناسان باور دارند زودترین جایی که می‌شود با رفتن به جاده، آن راه را باز کرد مقوله حذف یا کاهش تحریم‌هاست. آیا اراده‌ای برای حل مساله دیده خواهد شد؟
