علی ربيعی، وزير تعاون، کار و رفاه اجتماعی رژیم اخوندی، به خبرگزاری مهر گفته است در ایران «پنج تا شش ميليون نفر دارای ثروت بالا مانند ثروتمندان خارجی» و «هفت ميليون نفر در فقر شديد» در ايران است.
خبرگزاری مهر روز دوشنبه پنجم آبان، از قول ربيعی نوشت: «هرم توزيع درآمدی کشور ما نشان می‌دهد که هفت ميليون نفر در شرايط فقر شديد هستند و امنيت غذايی آنها هم در مخاطره است».
به گفته وی، «پنج تا شش ميليون فرد پر درآمد» هم در ايران وجود دارند که «ميزان ثروت آنها با ميزان ثروت پولداران يا ثروتمندان در کشورهايی مثل آمريکا چندان تفاوتی ندارد».
در آخرين گزارش بانک مرکزی ايران درباره بودجه سالانه خانوارهای ايرانی، آمده است که خانوارهای استان تهران، پردرآمدترين خانوارهای کشور و خانوارهای سيستان و بلوچستان، کم‌درآمدترين خانوارهای ايران‌اند.
بعد از سيستان و بلوچستان، استان‌های لرستان، هرمزگان، خراسان شمالی و کرمانشاه، فقيرترين خانوارهای کشور را در خود جا داده‌اند.
علی ربيعی همچنین گفته است که «ميزان توزيع درآمد در تهران هفت برابر بيشتر از استان سيستان و بلوچستان است»، اما در عين حال افزوده که «فقر شهری در تهران بسيار برهنه‌‌تر است».
وی همچنین افزوده است: «از سال ۸۳ تا به حال فقر شهری رو به افزايش بوده و به استثنای سال ۸۶ که ميزان اين شاخص، کمی کاهش می‌يابد همچنان رو به رشد است».
وی اظهار داشت: «طبق شاخص توزيع فقر بر حسب جنسيت، زنان سرپرست خانوار دو برابر فقيرتر از مردان سرپرست خانوار هستند».
عادل آذر، ریيس مرکز آمار ايران، روز سوم آبان بدون اشاره به ميزان خط فقر در کشور، گفت که متوسط هزينه‌های يک خانوار روستايی، ماهانه يک ميليون و ۹۲ هزار و ۵۰۰ تومان و متوسط هزينه‌های يک خانوار شهری يک ميليون و ۸۲۲ هزار تومان هزينه‌اش بوده است.
