تحریم همه جانبه انتخابات نمایشی از طرف مردم ایران، رژیم را به تحلیلهایی وا داشته است که جفنگیات خود را در اخرین مرحله و در فاز سرنگونی بعنوان راه حل مطرح کند که البته دیگر این صحبتها دیر و سوخته است. باور کنید که اگر امیدی به نجات رژیم در فاز سرنگونی بود مزدورانش در خارج کشور هم این انتخابات را تحریم نمیکردند و به صحنه میامدند و بهتر از این تحلیل هار را برا ی گرم کردن تنور انتخابات مطرح میکردند اما انها هم فهمیده اند که دیگر اخر خطه.
حالا رژیم از خود میپرسد؟ چرا انتخاب شخص دوم کشور اهمیت خویش را از دست داده و از دغدعه مردم خارج شده است؟
روزنامه اعتماد دلایل را برای پرسش رژیم اینگونه نقد میشمارد:
۱- جمع زیادی از مردم باورمند شده‌اند که انتخابات ریاست‌جمهوری نمی‌تواند مشکلات‌شان را حل کند:
۲- دو، سه دهه هست که مردم با دشواری‌های فراوانی در همه حوزه‌های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی درگیرند.اما آنچه واقع شد این است که نه تنها مشکلات‌شان حل نشد بلکه هرروز پیچیده‌تر شد و حالا هرکدام‌شان به بحران و به تعبیر برخی صاحبنظران به ابرچالش تبدیل شدند.
۳- مردم انتظار پیامدهای مطلوب از کنشگری خود در انتخابات ریاست‌جمهوری ندارند
۴-امید انگیزه انسان را در جهت دستیابی به اهداف خوشایند نیرومند می‌کند تا به رفتارهای مطلوب مثل شرکت در انتخابات دست بزند چنین انگیزه ای فعلا در کار نیست.
۵- آحاد مردم وقتی به حافظه تاریخی خود مراجعه و انتخابات چهار دوره اخیر را بررسی می‌کنند به این باور می‌رسند که انتخابات گذشته نمی‌تواند چشم‌انداز مثبتی برای فرد ترسیم کند.
