ـــ در کشور ایران از 2500 سال پیش شاه و شیخ فرمانروا بوده اند
شاه و شیخ هم دو روی یک سکّه نبودند ، دو مادهّ ی درهم آمیخته ی بودند که برپایی این فرمانروایی را تضمین می کرد!
ـــ در آن سیستم درازعمر،گاه شاه دست بالا را داشت و گاه شیخ! اما در سلطه بر توده ی مردم با هم در توافقی ناگسستنی بودند!
ـــ 115 سال پیش مردم ایران در انقلابی که به انقلاب مشروطه مشهور است،کوشیدند در این شیوه ی شاه و شیخ عامل تازه ای به اسم ” مردم ” را بیافزایند!
این ترکیب شاه و شیخ و مردم را پادشاهی مشروطه نام نهادندو در حقیقت همان پادشاهی مشروطه ی مشروعه بود!
قانون اساسی مشروطه بطور قانونی تضمین کننده و تداوم بخش حاکمیت شاه و شیخ بود؛
“شاهی” در یک خاندان از پدر به پسر … تداوم می یافت و شیخی هم با مذهب شیعه دوازده امامی به عنوان مذهب رسمی، تا ظهور امام دوازدهم ابقاء گشت!
نقش مردم در چهارچوب این سیستم هرچه بود نمی توانست ناقض حاکمیت شاه وشیخ باشد یا برآن خدشه وارد کند!
ـــ انقلاب ضد سلطنتی مردم ایران در بهمن 1357 به حاکمیت شاه پایان داد! امّا نظام جایگزین، یک‌سره در قبضه‌ی شیخ در آمد.
ـــ در این نظام حق مردم حتا از سیستم قبلی هم کم‌تر شده است!
ـــ آیا شهروندان این کشور نباید روزی بر شیوه ی حاکمیت شاه ـــ شیخ ـــ شاه و شیخ ـــ شاه و شیخ و مردم ـــ و شیخ و مردم، پایان دهند و تنها حاکمیت شهروندان با حقوق برابر را مستقر سازند؟
ـــ من خواستار نفی کامل نقش شاه و شیخ در حاکمیت مردم ام .زیرا معتقدم کشور را شهروندانش اداره می کنند!
شهروندان کشور دارای حقوق شهروندی برابراند و هیچ اراده ای ـــ چه آسمانی و چه زمینی ـــ نباید ناقض این برابری باشد!
اسم با مُسمّای نظام حکومتی در چنین کشوری فقط می تواند “جمهوری” و ” دموکراتیک”باشد!
پ .ن: مضاف ” دموکراتیک” بر ” جمهوری”، مبین ایدئولوژی خاصی نیست و به نظر من تنها تاکید بر انحصار جمهوریت شهروندان است!
جمشید پیمان، 13 ـ 02 ـ 2022
