احمد منتظری، فرزند آیت‌الله حسینعلی منتظری، در نامه سرگشاده ای به ولی فقیه رژیم، علی خامنه‌ای، خواستار لغو نظارت استصوابی شورای نگهبان بر انتخابات و آزادی محصورین و زندانیان عقیدتی سیاسی شده است.
وی پس از انکه اولین نامه اش در تاریخ ۷ اسفند ۸۹ به خامنه ای بیجواب ماند، نامه پیشین خود که در تاریخ ۷ اسفند ۸۹ منتشر شد، “وظیفه شرعی” خود دانسته است که نکاتی را برای خامنه‌ای روشن کند.
احمد منتظری نیز که وضعیت رو به سرگونی رژیم را دریافته است برای نجات نظام از فروپاشی را وظیفه رهبر دانسته و از او خواسته است: «آزاد نمودن زندانیان سیاسی، دلجویی و عذرخواهی از آنان و جبران خسارات وارده، باعث سوء استفاده نخواهد شد بلکه کم‌هزینه ترین راه خروج از بحران است.»
احمد منتظری “جابجایی مسئولین افراطی، خشن و هتاک با افرادی معتدل، متدین و عاقل” را تکمیل کننده “این تصمیم تاریخی” دانسته است. احمد منتظری در نامه نخست خود نیز خواستار آزادی زندانیان سیاسی شده بود.
احمد منتظری در نامه دوم خود با اشاره به سخنان پدرش که او را در نامه سرگشاده خطاب به آیت‌الله خامنه‌ای “استاد بزرگوار من و شما” خطاب کرده است، نوشته است: «آیت‌الله منتظری همیشه امیدوار بودند که با یک تحوّل ناگهانی، مسئولین نظام جمهوری اسلامی منقلب شوند و راه ملاطفت و مدارا با مردم را پیش گیرند.»
وی در ادامه تأکید کرده است: «بعضی (به آیت‌الله منتظری) می‌گفتند که تا حال کدام حاکمی تغییر روش داده است که شما چنین انتظاری دارید؟ ایشان می‌فرمود “این آقایان یعنی متدین‌اند، بعضی‌هایشان اهل نماز شب هستند”.»
احمد منتظری در نهایت ابراز امیدواری کرده است که آرزوی پدرش که به گفته او “آرزوی بسیاری از دوستان کشور و نظام است” جامه عمل بپوشد.
