![](https://i0.wp.com/farsi.fffi.se/wp-content/uploads/2021/03/161504859741813500-300x174.jpg?resize=300%2C174)
پایگاه اینترنتی شبکه «راشا تودی» در یادداشتی به قلم “اسکات ریتر” مامور اطلاعاتی سابق امریکا مقاله ای نوشته است که تمامی خواستهای اخوندها را مطرح. کرده است
ریتر در این یادداشت مینویسد، ایران زیر بار درخواستهای غیر واقعبینانه و غیر منطقی دولت بایدن درخصوص بازگشت به برجام نخواهد رفت. بنابراین رئیس جمهور آمریکا باید با عملگرایی و انعطافپذیری پیش برود.
به نوشته فارس، ریتر با اشاره به رأی اعتماد مجلس سنای آمریکا به «وندی شرمن» بهعنوان قائم مقام وزارت امور خارجه نوشت، او با اجرای ژیمناستیک کلامی، از درخواستهای فراحزبی درخصوص گسترش ابعاد برجام حمایت کرد. دولت بایدن در حال حاضر دامی برای خود پهن کرده که مشابه آن در دولت «باراک اوباما» رئیس جمهور اسبق آمریکا نیز مشاهده شد.
در این یادداشت آمده است، ایران توانست تلاش دیگر دولت بایدن برای اعمال شروطی جهت بازگشت به برجام از طریق شورای حکام را خنثی کند. آمریکا با همراهی انگلیس، آلمان و فرانسه قطعنامهای را در شورای حکام آژانس بینالمللی انرژی اتمی ارائه کردند که برای ایران بسیار مهم بود. این قطعنامه پیشنهادی، نگرانیهای «رافائل گروسی» مدیر کل آژانس را در بیانیهای به شورای حکام را منعکس میکرد.
وی میافزاید، قطعاً یکی از خواستههای اصلی ایران در برجام انتقال پرونده این کشور از شورای امنیت به شورای حکام آژانس بود. ایران در مواجهه با تکرار تاریخ، هشدار داد اگر شورای امنیت این قطعنامه را بپذیرد، تمام همکاریهای برجامی با آژانس متوقف میشوند و این به منزله مرگ برجام خواهد بود. در نهایت انگلیس، آلمان و فرانسه با نظر به چنین واقعیتی، به حمایت از این قطعنامه آمریکایی خاتمه دادند.
در پایان این یادداشت آمده است، دولت بایدن همانند دولت اوباما، با مطرح کردن پیششرطهای غیر واقعبینانه خود را در گوشهای منزوی کرده است. جلسه استماع رأی اعتماد شرمن بر این واقعیت تأکید داشت که هرگونه بازگشت به برجام به همین شکلی که دارد، مورد مخالفت کنگره آمریکا قرار خواهد گرفت. در نهایت، دولت بایدن با دو گزینه مواجه است؛ بر مواضع خود پافشاری کند و شاهد فروپاشی برجام باشد و خطر رویارویی با ایران افزایش یابد، یا اینکه دستوری اجرایی صادر کرده و آمریکا را بدون پیششرط به برجام بازگرداند. اینها «حقایق میدانی» هستند و هیچ میزانی از «نوستالژی» نمیتواند آنها را تغییر دهند.