رزیم در تحلیلی از حملات به کشتی های امارات و عربستان ، تمامی اهداف خود را از این دو حمله توسط مزدوران خودش بیان کرد.
علی فواز در المیادین نوشت: «آینده اثبات میکند که منابع نفتی در امارات و عربستان کمتر از آن است که بتواند نیاز تمام جهان را تامین کند».
بین این دو حادثه، وجوه تشابهی است، با اینکه از نظر کیفیت و شرایط وقوع آنها، اختلافهایی وجود دارد. هر دو حمله، تاسیسات حیاتی نفتی را هدف گرفتند، که تاثیرات آن از عربستان و امارات فراتر رفته و اروپا، آمریکا، چین و دیگر دولتهای واردکننده نفت را نیز شامل میشود. بدین معنا، میتوان این دو عملیات را از نظر نتایج، استراتژیک دانست.
عملیات انفجار در بندر الفجیره حکایت از طرف ماهری دارد که پشت اجرای آن ایستاده است؛ عملیات دقیق و حساب شدهای که طبق برنامهریزی انجام شد
انفجارهای الفجیره، سرهای داغ مسئولان دو طرف را خنک کرده و تنش موجود را تا حدی مهار کرده است؛ چرا که حالا توجه همه طرفهای متضرر به چگونگی مقابله با اینگونه اقدامات است.
برعکس حادثه اول، عملیات آرامکو در چارچوبی روشن انجام شد و انصارالله آن را در ضمن تجاوز عربستان به یمن و حق دفاع از خود جای داد. اما این عملیات در سایه متغیرهایی که در منطقه در حال وقوع است و از لحاظ زمانبندی، اهمیت زیادی دارد. به این ترتیب، نفت عربستان و امارات دیگر در امان نیست. منافع آمریکا هدف گرفته شده و در ادامه، منافع اروپا و دولتهای شرق آسیا نیز مطرح است. انتخاب