در هفته گذشته ارزش پول ایران با کاهش جدی روبرو شد. قیمت دلار حدودا به ۲۸هزار و پانصد تومان رسیده است و اکثر اقلام خوراکی بیش از ۵۰در صد افزایش یافته است. اعتصابات اکثر اقشار مردم بدلیل فشار و کمبود درامدشان به امری عادی و روزانه تبدیل شده است و کاسه صبر مردم را لبریز کرده است. مهاجرت از شهرها به سمت حاشیه شهر بدلیل گرانی اجاره و مخارج زندگی گریبان گیر اکثر طبقات پایین و متوسط شده است.
بر اساس گزارش‌های مرکز آمار و بانک مرکزی رژیم، نرخ تورم در ماه‌های گذشته همواره بالاتر از 40 درصد بوده و روند افزایش آن هنوز متوقف نشده است و در صورت ادامه این روند فعلی، امکان رسیدن تورم حتی به نرخ 60 درصد نیز وجود خواهد داشت.
آمار‌ها نشان می‌دهد نرخ برابری ریال ایران در برابر دلار آمریکا تنها طی یکسال گذشته بیش از ۱۳۷ درصد سقوط کرده (دوشنبه ۳۱شهریور ۱۴۰۰)
یک نماینده پیشن مجلس ارتجاع به نام جلودار به ایلنا میگوید : استقامت مردم یک حدی دارد و مردم تا یک جایی می‌توانند طاقت بیاورند و هنگامی که مشاهده کنند چیزی برای از دست دادن ندارند، منتظر نمی‌مانند ما به آنها اجازه دهیم اعتراض کنند یا خیر.!!!!
یک کارشناس اقتصادی رژیم هم اب پاکی را بر روی دست کسانی که خواهان بهبود وضعیت اقتصادی هستند میگوید: به دلیل وابستگی اقتصاد ما ، در ابتدا و در اولویت باید تکلیف روابط خارجی و به تبع آن روابط تجاری خارجی مشخص شود. واقعیت این است که تا زمانی که این موضوع شفاف نباشد، سایر اقدامات حداقل در کوتاه‌مدت نتیجه نمی‌دهد یا نتیجه بسیار محدود و ضعیفی خواهد داشت.
رئیس اتاق بازرگانی رژیم ایران و چین معتقد است:
“امروز اقتصاد ایران با خطری جدی مواجه است که هرگونه تصمیم غلطی منجر به شوک جدید اقتصادی به کشور شود و می‌تواند به افزایش دوباره تورم و از کنترل خارج شدن آن منجر شود و این خطر بزرگی است که از تمامی دستگاه‌های حاکمیتی گرفته تا مردم در بنگاه‌های اقتصادی باید به طور جدی مراقب آن باشند که کشور را به مسیری دشوار وارد نکنند.
چند هفته پیش، قالیباف، رئیس چماقدار رژیم نیز هم اعتراف کرد که هیچ طرح و برنامه ای در کار نیست و همه مشکلات گفته میشود اما خبری از راه حل و اقدام عملی نیست.!!!!!
به نوشته اقتصاد نیوز در در یک نظرسنجی از شهروندان مناطق مختلف کشور، میزان امید آنها به تحقق وعده‌های انتخاباتی رئیسی فقط ۳۷٪ ( با میزان ابی که رژیم قاطی کرده ) است.
مجید رضا حریری از اتاق بازرگانی رژیم معتقد است: اگر اقتصاد ایران را به یک مریض تشبیه کنیم، این مریض امروز تب 39 درجه دارد. این تب بالاست و باید آن را پایین آورد اما همچنان مریض زنده است. اگر این تب به بالای 40 درجه برسد، شرایط بحرانی شده و خطری جدی مریض را تهدید می‌کند. دیگر با سیاست‌های معمول نمیتوانیم تورم را پایین بیاوریم و در واقع حتی نمی توان پیش بینی کرد که تا کجا قرار است رشد کند. اگر ما به چنین شرایطی برسیم، از سویی اقتصاد در آستانه فروپاشی قرار می‌گیرد و از سوی دیگر افزایش فشارها بر مردم می‌تواند به ایجاد هزینه‌های اجتماعی و امنیتی منجر شود.”
وی در پاسخ به این مسئله که چرا چین برای دور زدن تحریمهای امریکا به ما کمک نمیکند گفت: ” برای تحلیل این موضوع باید دو سطح سیاسی و اقتصادی را از یکدیگر جدا کنیم. در سطح سیاسی مقامات چین از رییس جمهوری این کشور تا وزیر امور خارجه و سایر مقامات بارها اعلام کردند که تحریمهای آمریکا علیه ایران را نمی‌پذیرند و آن را اجرا نمی‌کنند. در سطح اقتصادی اما دیگر موضوع دولت‌ها نیستند و صحبت از بنگاه‌های اقتصادی است. همانطور که یک شرکت اروپایی از ترس تحریم آمریکا با ایران معامله نمیکند، احتمال دارد که یک شرکت چینی نیز همین تصمیم را بگیرد. در دنیای امروز بسیاری از شرکت‌های چینی حضوری گسترده دارند. برای مثال شرکتی که اپراتور بندر شانگهای است، در 18 نقطه دیگر دنیا نیز بنادری را در اختیار دارد، اگر این شرکت تحریم شود، تمام بنادرش تحریم خواهد شد. اگر کشتی که با ایران معامله کرده به این بندر وارد شود، شرکت و کشتی تحریم خواهند شد و تحریمهای هوشمند به همین شکل عمل می‌کنند. از این رو چین در این سال‌ها تلاش کرده رابطه خود با ایران را حفظ کند اما باید توجه داشت که وقتی بحث منافع بنگاه اقتصادی مطرح میشود، یک شرکت چینی نیز بر اساس اولویت‌های خود عمل می‌کند.” ایسنا
