روز چهارشنبه 9 آوریل، یک کنفرانس در سطح عالی در مورد ایران در پارلمان اروپا برگزار شد.
در این کنفرانس که اقای استوران استیونسون، رئیس گروه پارلمانی دوستان ایران ازاد مدیریت ان را به عهده داشت،خانم مریم رجوی ، رئیس جمهور برگزیده مقاومت، ميشال آليو ماري وزیر سابق دفاع و امور خارجه فرانسه، طاهر بومدرا مسئول پرونده کمپ اشرف در سازمان ملل (2009-2012)، وبسیاری از اعضای ارشد پارلمان اروپا از گروه های سیاسی مختلف از جمله آلخو ویدال کوادراس ، نايب رييس پارلمان اروپا ، استفن هیوز، معاون گروه پارلمانی اروپا از گروه سوسیال دموکراتها، جیم هیگینز از ایرلند و دیگر نمایندگان از کشورهای مختلف اروپائی حضور داشتند.
در این کنفرانس خانم رجوی، سخنران اصلی در این کنفرانس، اشاره کرد که حملات هیستریک آخوندها پس ازیک هفته گذشته به پارلمان اروپا به دلیل قطعنامه علیه نقض حقوق بشر در ایران نشان می دهد که حقوق بشر در واقع پاشنه آشیل این رژیم و جام زهر حقوق بشر برای این رژیم از جام زهر هسته ای صد برابر خطرناک تر است. بنابراین، همه جناح های این رژیم متحد هستند و در اعدام و شکنجه و کشتار منافع مشترک دارند. وی همچنین اشاره کرد که ده ماه پس از رسیده اخوند روحانی به به سمت ریاست جمهوری رژیم، افزایش تعداد بی سابقه ای اعدام ها و قتل عام وحشیانه علیه اشرف و کمپ لیبرتی ثابت کرد که این رژیم فاقد حداقل ظرفیت برای انعطاف پذیری و اعتدال است و تنها راه حل برای رفع مشکل ایران تغییر رژیم است .
دیگر سخنرانان این کنفرانس نیز تاکید کردند که رژیم اخوندی هنوز از جاه طلبی های خود را برای رسیدن به بمب اتمی دست برنداشته و هدف خود برای رسیدن به بمب اتم را دنبال میکند. بسیاری از سخنرانان خواستار شدند که ایران باید به طور کامل قطعنامه های شورای امنیت، توقف غنی سازی و پروتکل الحاقی را بپذیرید.
سخنرانان در ادامه با اشاره به گزارش اخیر دبیر کل سازمان ملل متحد، و همچنین برخی از دولت های غربی و سازمان های حقوق بشر و با اشاره به انار بیش از 700 اعدام پس از انتخابات روحانی، وعده های وی برای بهبود آزادی بیان و احترام به حقوق بشر را شکست خورده دانسته و تنها یک سیاست قاطع در برایر رژیم می تواند به مردم ایران برای رهائی از ظلم و ستم کمک کند
سخنرانان همچنین بر ضرورت حمایت از شورای مللی مقاومت سکوت در مقابل تشدید محاصره پزشکی ساکنان لیبرتی و تهدیدات مکرر استرداد این پناهنده گان به ایران را شرمسار خوانده و این جوامع خواستار عمل به تضمینهای بینالمللی برای حفظ ساکنان لیبرتی شدند.
