فیلمی از اعترافات آخوند دژخیم علی فلاحیان وزیر پیشین اطلاعات بدنام منتشر شده است که حاوی اعترافاتی به اعدامهای گسترده دهه 60 است. بخشهایی از این
بخشهایی از این اعترافات این وزیر قاتل:
سؤال: همه کسانی که اعدام شدند با اسلحه دستگیر شده بودند یعنی شورش مسلحانه کرده بودند؟
فلاحیان: نه همه شون که شورش مسلحانه نکرده بودند ولی افرادی که دستگیر شدند. خیلیهاشون خونه تیمی بود ما می‌رفتیم اونجا مثلاً یکی دو تا اسلحه بیشتر نبود یا تو خیابون مثلاً می گرفتیم اسلحه نداشتند خیلیهاشون.
س: خوب این جوری می‌شد مصداق شورش مسلحانه؟
فلاحیان: اینها جز اون سازمان بودند.
س: ولو این‌که با یک روزنامه گرفته باشند؟
فلاحیان: بله اینها جزو آن سازمان بودند یعنی آمادگی عملیات داشتند حالا یک کسی ممکنه بره امروز برای این خونه تیمی نون بخره یکی بره مثلاً امکانات دیگه تهیه کنه.
س: یا اصلاً نیروی عملیاتی نباشه تبلیغاتی باشه؟
فلاحیان: بله بالاخره جزو اینهاست بالاخره یک یگانی که می‌جنگنه همه چیز داره همه همه که فقط اسلحه ندارند درسته؟ واحد تدارکات هم دارند.
س: اینها اسیر محسوب نمی‌شوند؟
فلاحیان: نه، امام گفت اونهایی که سر موضع هستند اقلا اینها رو دیگه اعدام کنید خوب اگه ولشون کنید این معنا نداره که اینو نگهش داری. بعد باز آقایون همین فشارهای نمی‌دونم که آقا اینها حالا تو زندانند فلانند بهمانند قرار شد یک گروهی همین آقایون بهشون می‌گویند مثلاً حکم نمی‌دونم کشتار دسته جمعی دادند. اینها ندادند اینها قرار شد باز یک گروهی سه نفره از وزارت و یعنی از آدمهایی که قاضی بودند و وارد هستند و دادستان نظارت کنند باز یک کسی اگه قابل عفو و می‌شه اعدام نشه اعدام نشه خوب این گروه کارش این بود کار حکم اعدام که نبود.
سؤال: یعنی فرض بر کلاً اعدام بود این گروه بنابراین بود که یک سری را اعدام نکنه؟
فلاحیان: بنا بود که احتیاط کنند یعنی باز مراجعه کنند ببینند واقعاً با طرف صحبت کنند ببینند باز سر موضع هست یا نیست سر موضع اسمش را می‌گفتند سر موضع.
سؤال: ملاک سر موضع بودن چی بود؟
فلاحیان: یعنی سازمان را قبول دارم شما را هم قبول ندارم و رها هم بشم علیه شما می‌جنگم.
سؤال: این‌که دیوانگیه؟
فلاح: این دیوانگی را می‌کردند؟
سؤال: شما فرمودید که این افراد اعدام نشدند آقای منتظری کجا بود؟
فلاحیان: آقای منتظری یک مسأله دیگه‌یی برایش پیش آمد که با امام هم اختلاف پیدا کردند ابتدا هم آقای منتظری نظرش همین بود و یک نظری پیدا شد که این اعدامها نهایتاً باعث می‌شود تاریخ علیه ما قضاوت علیه اسلام قضاوت کنه بنابراین ما خوبه که این کار رو نکنیم که بعدها قلم به دشمن بیفته ما رو اینجوری لجن مال نکند که امام می‌فرمود که نه شما وظیفه شرعی تون را انجام بدهید منتظر قضاوت تاریخ نباشید.
