نه تلاش لابیهای جمهوری اسلامی از جمله نایاک و آقای گری سیک و کمپانیهای نفتی، نه تهدیدهای جمهوری اسلامی به بدتر شدن اوضاع، نه نامه ی دعوت به تعامل با رژیم از سوی برخی از نمایندگان آمریکایی و نه پیامهای نوری مالکی برای مذاکرات رو در رو به میزبانی وی، هیچیک باعث نشد که مجلس نمایندگان آمریکا، لایحه تشدید تحریمها علیه جمهوری اسلامی را تصویب نکند. علت چیست؟
مجلس نمایندگان آمریکا با 400 رای موافق در مقابل 20 رای مخالف، لایحه تشدید تحریمها علیه جمهوری اسلامی را به تصویب رساند. براساس این لایحه، آمریکا خریداران نفت ایران را تحت فشار می گذارد تا واردات نفت خود از ایران را باز هم کاهش دهند، به صورتی که صادرات نفت جمهوری اسلامی در سال آینده به سطح یک میلیون بشکه در روز سقوط کند.
مهمترین پیام این حرکت را می توان در سخنان اد رویس، رییس کمیته امور خارجی کنگره آمریکا و تصویب کنندگان لایحه دید. وی می گوید، تنها با “روی کار آمدن رییس جمهوری جدید تغییری حاصل نمی شود”. در عین حال جان بینر، رییس كنگره، جمهوری اسلامی را “مهاجم ترین حامی تروریسم” خواند که تلاش می كند مخفیانه به تسلیحات اتمی دست یابد.
عباس عراقچی، سخنگوی وزارت امور خارجه رژیم تهدید کرد: “تحریمهای جدید موضوع هسته ای را سخت تر و پیچیده تر می کند.” وی همچنین در حالیکه به جایگزینی سیاستهای “تعاملی” به جای “تقابلی” اشاره کرد، واسطه گری نوری المالکی برای مذاکره مستقیم با واشنگتن را هم تکذیب کرد.
در حالیکه جمهوری اسلامی با یک دست پس می زند و با دست دیگر پیش می کشد، سیاستمداران آمریکایی پیام روشنی دارند. نخست آنکه این توهم پیش نیاید که روی روحانی حسابی باز کرده اند و جمهوری اسلامی می تواند با این مهره آنان را بازی دهد. سپس و مهم تر آنکه، آنها خواستار اقداماتی “عملی” و روشن” در شفاف سازی و دست کشیدن از غنی سازی هستند.