به: مادران شهيدان سرفراز، ريحانه جباري و ستار بهشتي
شب تيره و تار،
همچون پرده اي ضخيم و نفوذ نا پذير شده است،
مزدوران و كف بر دهانان، ولايت جهل و فريب،
همه روز ها و روشنايي ها را تا آسمان پرده كشيد ه اند
همه چراغها را شكستند و…
آتش كين و انتقام را بر فروختند.
÷÷÷÷÷÷÷
همه كتابهاي عشق و محبت را سوزاندند،
قداره بندان ولايت گرد آتش سرمست شدند،
نوحه خواندند، گريه كردند به گزاف،
با انباني از ريا و تملق وفساد.
÷÷÷÷÷÷÷
جراثقالهاي اعدام را آماده تر كردند،
بساط دشنه و دار و شلاق را در همه جا گستراندند
جاسوس و مزدور همه جا گماردند
صدا ها را خاموش كردند.
آري ، اين نابخردان نه چراغ مي خواهند و نه روز،
÷÷÷÷÷÷÷
مي خواهند تا ابد،
شب باشد و ظلمت.
اما، اراده و ايمان اين مادران عزيز،
كه هر تار مويشان گواه ايستادگي،
و عزم راسخشان است،
فرياد شدند و صداي رسايشان،
ازحنجره طلايي زمان در هر مكاني،
بهبي وقفه به گوش مي رسد
آري شمايان، پيام آوران رهايي و آزادي هستيد
درود بر شمايان باد
محمود نیشابوری
29 اکتبر 2016