نهضت رد صلاحیت
فراکسیون آیت الله خامنه ای به گونه هیستریک به برهم زده شدن پروژه خود مبنی بر “مُهندسی معکوس انتخابات” واکُنش نشان می دهد. با ورود آقای رفسنجانی به گود انتخابات، طرح مزبور که بر پایه مُدیریت و تعیین نامزدها شکل گرفته بود، بدون موضوع گردیده و “رهبر” به طور عملی مجبور به کشاندن بازی از پستوهای پنهان امنیتی به صحنه عُمومی شده است.
نامه سرگُشاده 100 تن از نمایندگان مجلس مُلاها به شورای نگهبان برای رد صلاحیت آقای رفسنجانی و نیز سُخنان بی پرده آیت الله مُحمد یزدی، یکی از اعضای فیلتر حُکومتی شورای نگهبان با همان مضمون، بخشی از تلاشهای شتابزده ای است که پس از تغییر زمین بازی سازمان داده شده است. استفاده از ابزار شورای نگهبان نزدیکترین امکانی است که آقای خامنه ای و مُتحدانش در دور جدید و ژرفش یافته ی کشاکش در اختیار دارند.
بهم ریختگی فراکسیون آقای خامنه ای تحت شرایطی که به گونه غیرمُنتظره ای برای آنها تحوُل یافته را می توان از غلظت حملات و استدلالهای اعضا و وابستگان اش علیه رقیب دریافت. آقای کریمی قُدوسی، یکی از عوامل نامه یاد شده، هُشدار داده است: “اتخاذ تصمیم برای صلاحیت هاشمی توسُط شورای نگهبان ارتباط مُستقیم با امنیت کشور و منطقه دارد.”
آیت الله مُحمد یزدی نیز پس از اعتراف به انفعال در بالاترین رده های حُکومتی که وی آن را “بی انگیزه شدن برخی مسوولان” به دلیل ابهام در مورد آینده می نامد، شروع به مرثیه خوانی کرده و در حالی که برای گرم کردن معرکه اشک به چشم آورده، دست بر پُشت دست کوفته: “امروز رهبری تنهاست و دوستان نزدیکش شمشیر را از رو بسته اند.”
در همان حال که حساب فراکسیون ولی فقیه خالی تر از آن است که بتواند هزینه رد صلاحیت رییس مجمع تشخیص مصلحت نظام را بپردازد و از سوی دیگر، گامی این چنین، به تدارُکاتی فراتر از سطح شورای نگهبان نیاز دارد، به نظر می رسد هدف اصلی از طرح پُر سر و صدای مساله، مُنصرف کردن آقای رفسنجانی از نامزدی یا دستکم وادار ساختن او به عقب نشینی باشد.
با این وجود، نشانه های اُمیدوار کننده ای از مُوفقیت در این تهاجُم برای آقای خامنه ای و شُرکایش به چشم نمی خورد. فراکسیون راست سُنتی به جبهه ای که آنها تشکیل داده اند، نپیوسته است. در مُقابل، آقای رفسنجانی از تشکیل “ستادهای انتخاباتی خودجوش” در “شهرها و روستاها” خبر داده است؛ اقدامی که دامنه درگیری را سراسری کرده و به بدنه حُکومت و در پی آن به سطح جامعه می کشاند. پیش تر، منابع رسمی به نقل از دُختر آقای رفسنجانی، خانُم فاطمه هاشمی، خبر داده بودند که وی ستاد انتخاباتی نخواهد داشت.
خواب خوش آیت الله خامنه ای در باره برگُزاری بدون دردسر و بی هزینه تشریفات انتخابات تعبیر نشده است. بُحرانی که “نظام” پس از خیزشهای 88 بدان دُچار شد و وی سبُکسارانه قصد پُشت سر گذاشتن آن در سال 92 را کرده بود، اینک از او پیشی گرفته است. رژیمی که آیت الله خامنه ای نمایندگی می کند، با همان گام اولی که برای نجات خود برداشته، به کام بُحران فرو رفته است.
