شاید وقتی سالها از این رژیم زن ستیز دور شده باشی و شاید اگر در کشورهای اروپایی که کم و بیش حقوق زنان در ان شناخته شده است،زندگی کرده باشی، شاید اگر نقش زنان را در مقاومت ایران دیده باشی، کم کم درک موقعیت زنان کشورمان کمی سخت میشود و اینکه چه باید کرد و پاسخ ان نیز سخت تر میشود.
چند روز پیش صحبتی در مورد مسئله زنان با هموطنانم در ایران داشتم، راستش را بخواهید رژیم همه چیز را الوده و کثیف کرده است، این روزها تولد فاطمه زهرا (ع) را بعنوان روز زن و روز مادر در رژیم نامگذاری کرده است و وقتی دوستانت در ایران این روز را تبریک میگویند هم چندشت میشود و هم نمیدانی چه گونه برخورد کنی، تضاد نه فاطمه زهرا و نه روز زن و نه روز مادر نیست، تضاد این رژیم اخوندی است .
رشادت و مبارزه و جانفشانی فعالان اجتماعی و زنان را در ایران نمیتوان نادیده گرفت، همین حالا هم زندانهای ایران پر از زنانی است که به خاطر عقیده و یا حتی حجاب و هزار دلیر غیر واقعی دیگر بهترین دوران زندگی خود را در زندان سپری میکنند و با این رژیم زن ستیز مبارزه میکنند
اما عده ای معتقد هستند که نابرابری های جنسی یک مسئله فرهنگی نیز هست، باید با ان فرهنگ جنگید. این حرف کاملا درست است اما حل مسائل فرهنگی یکی از دست اویزهای رژیم است و همیشه خودش هم این را مطرح میکند و با ان خط و خطوط خود را جلو میبرد.
به چندین دلیل رژیم هم همین را میخواهد اول از اینکه حل مسئله فرهنگی یک مسئله فوری و فوتی نیست و نیاز به زمانهای زیاد است و در نتیچه باید این نابرابری ها را پذیرفت و یواش یواش با شیوه های مسخره انرا حل کرد.
دوم اینکه فعلا اگر میخواهی مشکل جامعه زنان را حل کنی، کار فرهنگی بکن و یقه رژیم را ول کن و برو سر کار فرهنگی اما غافل از انکه در یک رژیم ضد زن و زن ستیزهیچ کاری نمیتوانی بکنی مگر اینکه ابتدا انرا سرنگون کنی.. بله در رژیم ضد زن اخوندی نقش زن، همانطور که از خامنه ای ملعون تا بقیه سردمداران رژیم گفته شده است، نقش مادری، همسری و مدیریت معنوی خانواده است و نه بیشتر. در رژیم اخوندی حتی اصلاح طلبانش هم نتوانستند یک زن را هم در منصب وزارت و یا وکالت قبول کند. حالا چگونه میخواهی با این فرهنگ در این کشور بجنگی؟ در این سیستم و رژیم، هیچ‌گاه نقش اجتماعی موثری برای زن به رسمیت شناخته نخواهد شد.
برای فهم مسئله باید ابتدا پذیرفت که ما با جامعه‌ای مواجه‌ایم که در آن زن ستیزی یکی از مولفه های اصلی ان است. اگر این مسئله را خوب نفهمیم نمیتوانیم راه حل درستی در بیاوریم. این دشمن و رژیم اخوندی است که این را به ما تحمیل میکند که اول سرنگونش کنیم و بعد مسئله برابری زنان را مطرح کنیم. یعنی هر جا اخوند و نظام اخوندی است اولین دشمنشان زنان هستند پس نمیتوان انتظار داشت که در این جوامع زنان رشد کنند و یا به برابری برسند. راه حل اول سرنگون کردن این رژیم زن ستیز است که طبیعی است خود این امر زمینه برابری و صلاحیت و شایستگی زنان را برجسته و نشان خواهد داد و بدست اوردن ارزش واقعی زنان میهنمان در همین پراکتیک واقعی سرنگونی بدست خواهد امد.
بی تجربگی، ناتوانی ،عقده ها و یا هزاران کم و کاستی دیگر در زنان را نمیتوان با رژیم ضد زن حل کرد. این کار نه تنها شدنی نیست بلکه خنده دار هم هست. پس باید ایران زمین را مرد وزن از اخوندها پس بگیریم و بعد ان را با طرحی نو بسازیم. تقدیم به زنان میهنم و دوستان عزیزم
