بن بست مذاکرات هسته ای با رژیم و انتقادهای هنری کسینجر از سیاست مذاکرات اوباما

روز یکشنبه سوم اسفند 1393 جان کری و جواد ظرف در دور جدید مذاکرات هسته ای در ژنو با یکدیگر دیدار کردند.
جواد ظریف در مورد این گفتگوها به رسانه های حکومتی گفت: برخی کشورهای غربی به ویژه آمریکا معتقدند تحریمها ابزاری برای فشار است. تا زمانی که این طرز فکر ادامه دارد دستیابی به یک راه حل بسیار دشوار خواهد بود.

عباس عراقچی – معاون وزیر امور خارجه رژیم – نیز به رسانه های حکومتی گفت: تا کنون هیچ پیشرفتی حاصل نشده است.

همزمان یک منبع نزدیک به تیم سابق مذاکره‌کننده اتمی رژیم، مواردی را که آمریکا به نمایندگان رژیم در مذاکره اخیر ابلاغ کرده که در نهایت به این معناست که چیزی به نام غنی‌سازی باقی نخواهد ماند و علاوه بر آن آمریکا هیچ تعهدی در زمینه لغو تحریمهای مؤثر نپذیرفته است، را افشا کرد.
به نوشته این منبع، پیشنهادهای آمریکا از جمله شامل این موارد است:
انتقال مستمر اورانیوم 5درصد تولیدشده به گونه‌یی که ذخیره مواد هرگز به بالاتر از 500کیلوگرم نرسد. محدود ماندن غنی‌سازی حداکثر به میزان 6000 سو و برقرار ماندن محدودیتها به مدت 15سال.

طی هفته گذشته ولی فقیه درمانده نظام نیز به میدان آمده و با وحشت از چشم انداز شرایط گفته بود: حتی اگر توافق هسته ای صورت بگیرد، تحریمها برداشته نخواهد شد.

از سوی دیگر خبرگزاری رویترز به نقل از رئیس هیئت فرانسه در مذاکرات هسته ای گفت: گفتگوها پایان یافته است. این مقام فرانسوی به هیچ جزئیاتی در این خصوص اشاره نکرد که آیا منظور وی، نشست روز یکشنبه بوده یا دور مذاکرات به صورت کلی.

مذاکره کننده چین نیز پس از مذاکرات روز یکشنبه اظهار داشته است که مذاکرات با دشواری هایی روبرو است و هنوز اختلافات زیادی بین طرفین وجود دارد که مانع از دستیابی به توافق نهایی شده است.

جان کری، وزیر خارجه آمریکا روز شنبه گفته بود اگر رژیم تهران با شرایط لازم برای جلوگیری از دستیابی این رژیم به سلاح اتمی موافقت نکند، آمریکا حاضر است مذاکرات را ترک کند.

در عین حال هنری کسینجر، نظریه پرداز پرنفوذ آمریکایی که نظراتش در محافل سیاسی واشنگتن حائز اهمیت هستند، در اظهاراتی با انتقاد از سیاست پیش گرفته شده دولت اوباما در مذاکرات هسته‌ای با رژیم ایران گفته است: این روش به منزله حرکت از جلوگیری از انتشار سلاح‌های اتمی به سمت مدیریت آن است.

کیسینجر افزوده است: اگر کشورهای دیگر منطقه به این جمع‌بندی برسند که آمریکا با نوعی از توانمندی غنی‌سازی اورانیوم که برای تولید بمب ظرف یکسال کافی است، موافقت کرده است و آنها هم اصرار کنند که می‌خواهند همین توان را داشته باشند، ما در جهانی با سلاح‌های گسترش یافته اتمی زندگی خواهیم کرد.

لازم به ذکر است که سیاست دولت اوباما در مورد برنامه هسته ای ایران بر این مبنا گذاشته شده است که بتواند ایران را حداقل یکسال از برنامه هسته ای خود برای دستیابی به سلاح هسته ای دور نگهداشته و آن را مدیریت کند.