با انتشار خبر بازگشت ا خمینی به کشور، به جهت ضرورت ساماندهی امور مربوط به استقبال از امام، کمیته‌ای با همین عنوان تشکیل شد و در نخستین جلسه کمیته استقبال تاکید شده بود که به منظور هماهنگی بیشتر گروه‌های سیاسی با کمیته، می‌بایست از همه گروه‌ها و دسته‌های سیاسی مبارز، نماینده‌ای در کمیته حضور داشته باشد. این موضوع در اولین اعلامیه کمیته استقبال که در روز سوم بهمن‌ماه صادر شد هم مورد تاکید قرار گرفت. بر اساس بند اول این اعلامیه، کمیته استقبال «با شرکت نمایندگان گروه‌های مختلف اجتماعی» تشکیل می‌شد.
خمینی نیز تاکید کرده بودند که «همه قشرها و گروه‌های سیاسی را شرکت بدهید. صرفا یک گروه و قشر خاصی دخیل نباشد.» به گفته علی دانش‌منفرد «حضرت امام که در جریان کامل مبارزات و گروه‌های شرکت‌کننده در انقلاب بودند درخواست کرده بودند که همه اقشار و جریانات در کمیته استقبال باشند. یعنی کسی حذف نشود. تمام کسانی که امام و نهضت اسلامی را تائید می‌کنند در کمیته استقبال مشارکت کنند.»
لذا قرار بر این شد که همه گروه‌ها در امور مربوط به استقبال از امام مشارکت کنند. اما این موضوع مانع انجام تحقیقات و اعمال سختگیری‌های منطقی نمی‌شد؛ چراکه بحث حفظ جان امام و تامین امنیت مراسم از اهم مسائل کمیته استقبال بود و این وظیفه بر عهده «واحد انتظامات» کمیته استقبال گذاشته شده بود.
بر این اساس به منظور تصدی مسئولیت تامین امنیت مراسم استقبال، تمام گروه‌هایی که سابقه نظامی داشتند -بدون پیش‌داوری- مورد بررسی قرار گرفتند. دانش‌منفرد در این رابطه می‌گوید:«نکته مهم این بود که از چه گروه و سازمانی نیروهای مسلح برای انتظامات انتخاب شود. از همین رو در کمیته استقبال در مورد ماهیت گروه‌های مسلح بحث شد.»
به گفته دانش‌منفرد گروه‌های مورد نظر عبارت بودند از: سازمان مجاهدین خلق (منافقین)، گروه توحیدی صف، منصورون، حزب‌الله، ابوذر که در این میان مجاهدین از بقیه مطرح‌تر بود. لذا مسئولین مربوطه تحقیق و تفحص را شروع کردند.
دانش‌منفرد در این‌باره می‌گوید: «قرار شد کمیته، جوانب را بررسی کند که برای این کار من و آقای محسن رفیق دوست مامور شدیم. با اینکه هر دو شناخت دقیقی از سازمان (منافقین) داشتیم و آقای رفیق دوست در زندان از نزدیک شاهد انحرافات و تغییر ایدئولوژی آن ها بود ولی با این همه سوابق، پیشاپیش قضاوت نکرده و چون هدف، وحدت تمام نیروهای انقلاب بود خود را موظف به رعایت اصول وحدت دانسته و قرار شد با همه گروه‌های مسلح مورد نظر در این باره مذاکره کنیم.»
با وجود اینکه مسئولان مربوطه در کمیته استقبال مامور بررسی همه گروه‌های مسلح بودند، اعضای نهضت‌آزادی تلاش می‌کردند مسئله امنیت مراسم استقبال، به مجاهدین خلق سپرده شود. محسن رفیق‌دوست که مسئولیت حفاظت از امام به او واگذار شده بود می‌گوید: «یک روز هنگامی که داشتیم گروه حافظان جان امام را تشکیل می‌دادیم از پاریس تماس گرفتند که حفاظت از امام را به مجاهدین خلق واگذار کنید.» بنا بر گفته رفیق دوست این پیشنهاد از طرف ابراهیم یزدی صورت گرفته بود.
البته نهضتی‌ها فقط به حضور منافقین در کادر حفاظت از امام هم اکتفا نمی‌کردند، بلکه می‌کوشیدند پای اعضای سازمان را در برنامه‌های مختلف ستاد استقبال هم باز کنند. مثلا قرار بود در بهشت‌زهرا فرزند یک شهید خدمت امام خمینی خیرمقدم بگوید. در این شرایط نهضت آزادی می‌خواست این شخص از بین وابستگان به سازمان مجاهدین خلق (منافقین) باشد. چنانچه از گفته‌های اسدالله بادامچیان برمی‌آید، محمد توسلی پسر بدیع‌زادگان، مادر رضایی‌ها و پدر حنیف‌نژاد را پیشنهاد کرد اما مورد موافقت کادر ستاد استقبال قرار نگرفت.
