در دنیا دردهای بسیاری وجود دارد…همه ی انسان ها در زندگی خود دردی را متحمل میشوند و بعضی از آنها میپندارند درد آنها بسیار وسیع و برای هر انسان دیگری غیر قابل تحمل است اما آنها نمیدانند درد چیست اگر میدانستند اینگونه نمی اندیشیدند.
من نیز تاکنون درد های خود را بزرگ می دانستم اما این اندیشه ای بیش نبوده است.
هر انسانی نمیتواند دریابد که چه درد بزرگی است که هزاران هزار نفر در راهی جان دهند که نه تنها برای رسیدن خود به آزادی بلکه برای رهایی دیگر انسان ها و آزادی آنها نیزکشته شوند و آهی برنیاورند زیرا که خوشحالند در راه آرمانشان جان به جان آفرین میسپارند.
همه ی انسان ها آرزو هایی دارند هرچند که کوچک باشد وبیشتر آنها رسیدن به آن آرزوها را هدف خود در زندگی قرار میدهند اما گاهی آرمان های ماآنقدر والا میشود که حاضر میشویم حتی ازبزرگترین آرزوهای خود و حتی از جان خود برای رسیدن به آن ها فروگذار نکنیم.
من تا کنون با درد های به این بزرگی آشنا نبودم تا آن زمان که سخنرانی پریا کهندل را دیدم،دیدم او که تنها چند ماه از من بزرگتر است چگونه برای آرمانش می جنگد و از آرزوها و خواسته هایش میگذرد.
پریا به من یاد داد که گاهی، در زندگی لازم است که از آمال خود برای دیگران گذشت تا با گذشتن از آن آرزوها بتوان کاری کرد که آرزوی دیگران تنها آرزو نماند؛اگر در این بین پریا وکسانی مانند او از آرزوهای خود بگذرند تا آرزوی هزاران نفر را به حقیقت مبدل کنند این بدان معنا نیست که آرزوهایشان برایشان مهم نبوده بلکه این نشان میدهد که چقدر انسان های بزرگ و درستی هستند که حاضر شدند از آمال خود برای رسیدن به آزادی خود و برای رهایی انسان هایی مانند آنها که آرزوهایی دارندو تا زمانی که به آزادی نرسند تحقق آرزوهایشان ممکن نیست از جان خود میگذرند.
من به پریا و شیر زنانی مانند او که تلاش میکنند تا آرمان رسیدن به آزادی و برابری جنسی را به تحقق برسانند افتخار کرده و آرزو میکنم هرچه زودتر به آرمان خود دست یابند.
صبا حاج قاسمی
2017 04 22
