روزنامه ایران با احمدتوکلی تنوریسین اصلاحات کرده است، وی پیرامون میزان اعتماد مردم به نظام به نکات جالبی که بیان و توضیح مرحله سرنگونی است اشاره میکند ومیگوید:
وقتی اوایل انقلاب ما در مجلس اول بودیم ه چه روحانی و چه کت و شلواری این جماعت، راستگو بودند و در میان مردم زندگی میکنند و حاضر بودند برای مردم و منفعت عمومی هزینه بدهند. اما بتدریج رفاهطلبی و آسایشطلبی و بدتر از آن موقعیتطلبی و جداشدگی از بطن جامعه در نیروهای سیاسی شروع به رشد کرد و در ساختار هم برای پالایش آن کاری که نشد هیچ، بلکه امکان رشد این گونه افراد بیشتر هم مهیا شد.
مدام انحراف از مسیر اصلی در مسئولین ما بیشتر و بیشتر شد و دنبال چیزهای دیگری رفتند. نیاز نیست کسی به مردم القا کند، آنها وضعیت را میبینند و میفهمند که ما صادق نیستیم و انقلاب و اسلام را پله قرار دادهایم.
توکلی که مجبور به اعتراف گیر کردن رژِیم در تله سرنگونی شده است میگوید: کثیری از مردم الان به این نتیجه رسیدهاند که مسئولین برای خودشان جیغ و داد میکنند و ماها را سپر بلا قرار دادهاند که به هدفهای خودشان برسند. این شکاف در اعتماد عمومی یک شبه و دو شبه و یک ساله و دو ساله پدید نیامده. این حاصل استمرار یک سوء عملکرد و سوء رفتار مستمر و ۴۰ ساله در سطح مسئولان عالی و بالادست کشور است که از مسائل بسیار جزئی و کوچک شروع شد، اما، چون به همانها توجه نشد و امر به معروف و نهی از منکر تعطیل بود، بزرگ و بزرگتر شد. ۲۰ سال پیش عدد ۵۰۰ میلیون و یک میلیارد عدد بزرگی برای فساد بود. ۱۵ سال پیش عدد ۱۰ میلیارد و ۱۵ میلیارد بزرگ بود. بعد عددها شد ۱۰۰ میلیارد و ۲۰۰ میلیارد و ۳۰۰ میلیارد و الان رسیده به چند هزار میلیارد. این وضعیت خطرناکی است. این بی اعتمادی در جامعه را باید باور کنیم.