سه سال حبس برای دو متهم، 6 ماه برای متهمی دیگر و تبرئه برای متهم خارجی پرونده؛ این رأی دادگاه بدوی پرونده مشهور به «دکل گمشده» بود که روز گذشته در خروجی رسانهها قرار گرفت و با واکنش افکار عمومی روبهرو شد؛ حکمی که در آن خبری از تعیینتکلیف نزدیک به ۹۰ میلیون دلار وجه پرداختی شرکت تأسیسات دریایی ایران برای خرید دکل فورچونا نیست.
ماجرای دکل نفتی گمشده چیست؟
داستان پرماجرای «دکل گمشده» از دولت دوم محمود احمدینژاد آغاز میشود. در آن سالها، شرکت تأسیسات دریایی به مدیرعاملی علی طاهریمطلق، مدیرعامل وقت این شرکت، در یکی از مناقصههای فاز ۱۴ پارسجنوبی برنده میشود و همین پروژه بهانهای میشود تا این شرکت تلاش کند برای انجام وظایفش، دکل حفاری نفتی خریداری کند.
داستان پرماجرای «دکل گمشده» از دولت دوم محمود احمدینژاد آغاز میشود. در آن سالها، شرکت تأسیسات دریایی به مدیرعاملی علی طاهریمطلق، مدیرعامل وقت این شرکت، در یکی از مناقصههای فاز ۱۴ پارسجنوبی برنده میشود و همین پروژه بهانهای میشود تا این شرکت تلاش کند برای انجام وظایفش، دکل حفاری نفتی خریداری کند.
شرکت تأسیسات دریایی جستوجو برای یافتن دکل مناسب برای خرید را آغاز میکند و در این مسیر، دو دکل فرسوده برای بازدید فنی انتخاب میشوند.
در نهایت پس از بازدید فنی، دکلی حفاری با نام «فورچونا» برای خرید انتخاب میشود؛ دکلی متعلق به شرکت رومانیایی GSP که لازم بوده پیش از استفاده در ایران، در ترکیه بازسازی شود. شرکت تأسیسات دریایی که در فهرست تحریمهای پیشابرجامی قرار داشته، برای خرید این دکل نیازمند پوششی برای دورزدن تحریمها بوده است.
رضا مصطفویطباطبایی، مقدمات تأسیس شرکت پوششی را فراهم میکند.
این شرکت کاغذی Dean International Trading نام میگیرد و با مالکیت «عمر کامل السواده»، وکیل ساکن امارات، در این کشور ثبت میشود و عمر کامل در همان زمان ضمانتی به مصطفویطباطبایی برای این شرکت میدهد. شرکت کاغذی Dean با شرکت رومانیایی وارد معامله میشود و قرارداد خرید دکل فورچونا امضا میشود.
در ابتدا ۱۷ میلیونو ۴۰۰ هزار دلار معادل ۲۰ درصد مبلغ قرارداد بهعنوان پیشپرداخت از طرف شرکت تأسیسات دریایی در اختیار این شرکت کاغذی قرار میگیرد که تنها ۱۳میلیونو ۴۰۰ هزار دلار آن به دست شرکت رومانیایی میرسد.
پس از آن و هنگامی که بازسازی فورچونا به پایان نزدیک میشود، شرکت رومانیایی باقی مبلغ قرارداد را طلب میکند؛ اما شرکت تأسیسات دریایی در این هنگام نقدینگی لازم را برای پرداخت مبلغ نداشته است.
مدتی بعد شرکت تأسیسات دریایی موفق میشود مبلغ باقیمانده را فراهم کند و آن را در اختیار شرکت Dean قرار میدهد؛ بیخبر از آنکه شرکت رومانیایی قرارداد خود را با این شرکت فسخ کرده و دکل فورچونا قرار نیست به ایران بیاید.
دکل به مکزیک میرود، پول نزد شرکت Dean و در واقع رضا مصطفویطباطبایی که در خارج از کشور بوده است، میماند و تیتر «گمشدن دکل نفتی» روی خروجی خبرگزاریها قرار میگیرد.
در حکم دادگاه ایران، تنها مسئله خیانت در امانت مطرح شده و خبری از رد مال که ۸۷ میلیون دلار از سرمایه این شرکت بوده نیست در حالی که در حکم دادگاه لندن چند نفر از متهمان به رد کامل این مبلغ بهعلاوه بهره آن و تمامی هزینههای حقوقی ما به عنوان شاکی محکوم شدهاند. عصر ایران