روز گذشته گزارشی به نقل از سازمان جهانی بهداشت منتشر شد که حکایت از بررسی میزان مصرف الکل در بسیاری از کشور‌های جهان دارد و بر اساس آن، «ایران رتبه نهم مصرف الکل را در میان ۱۸۹ کشور جهان دارد.»
این در حالی است که با دقیق شدن در این گزارش پی خواهیم برد که به جهاتی اوضاع وخیم‌تر است، چراکه سازمان بهداشت جهانی بر مبنای سرانه مصرف الکل در میان مصرف کنندگان همیشکی و مداوم نوشیدنی‌های الکلی دست به بررسی زده و در نتیجه این بررسی ایران در رتبه نهم قرار گرفته است.
بر اساس این گزارش، هر ایرانی بالای ۱۵ سال که «بطور مرتب الکل می‌نوشد»، در سال ۲۰۱۶ میلادی به طور میانگین ۲۸.۴ لیتر الکل خالص مصرف کرده است که ۳.۶ لیتر بیش از میزان مصرف ایرانیان الکلی در سال ۲۰۱۰ بوده است.
نکته عجیب دیگر در این گزارش آنجاست که تاکید دارد مصرف سرانه الکل در میان «تمام ایرانیان بالای ۱۵ سال» در سال ۲۰۱۶ میلادی یک لیتر بوده است، که اگر جامعه آماری را یکپارچه در نظر بگیریم و محدود به جمعیت بالای ۱۵ سال نکنیم، سرانه مصرف الکل در کشورمان به مانند دیگر کشور‌های منطقه شرق مدیترانه، شش دهم لیتر در سال است.
سکوت مسئولان در قبال این گزارش‌های منتشر شده در جهان گزاره تردید آفرینی است که نمی‌شود از آن چشم پوشی کرد. تا بحث مصرف الکل و آمار‌های مربوط به آن می‌شود، همه سکوت می‌کنند.
از امثال وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی گرفته تا مرجع انتظامی، مجلس شورای اسلامی، دستگاه قضا، پژوهشکده‌های مختلف وابسته به قوا، مراجع حقوقی، سیاستمداران، اساتید دانشگاه، نهاد‌های فرهنگی و هر جای دیگری که مستقیم یا غیرمستقیم با چرخه تولید، قاچاق، توزیع و مصرف مشروبات الکلی و گرایش ایرانیان به نوشیدن الکل در ارتباط هستند، اما نه در رد گزارش سازمان بهداشت جهانی تلاشی صورت می‌دهند و نه برای رفع این معضلِ رو به رشد گامی بر می‌دارند. تابناک
