شهیاد احسانی: اسطوره های صبر ومقاومت

چند روز قبل در با تماسی که از خواهر و برادرم داشتیم،حرف های دردناک شنیدم ولی واقعیت موجود را هر جه بیشتر احساس کردم.مجاهدان اشرف نشان محبوس در لیبرتی،با تمام وجود دریافته اند که یونامی،سازمان های بین المللی وکشورهای به اصطلاح دمکراتیک جهان، به هیچ عنوان قصد کمک وخروج آنان را از برزخ لیبرتی ندارند.
ودر هر سر زدن یونامی به آنها نه برای اینکه بخواهند مشکلی از آنها را برطرف نمایند. بلکه بیشتر به دنبال این موضوع هستند که، چند مجاهد از وضع پیش آورده شده برای آنها به تنگ آمده اند.
خواهرم می گفت:که به نماینده سوئد درخواست اقامت در سوئد را بخاطر حضور مادر وخواهرش داده، ولی در کمتر از ده دقیقیه پاسخ منفی دریافت کرده است.
گفتند ما نمی توانیم شما را بپذیریم. گفته هر کشور دمکراتیک دیگر جهان ، با کمال تعجب پاسخ منفی داده اند.
در مورد برادرم، موضوع جالب تر است. زیرا او مقیم ایتالیا است و فرزندانش نیز در آنجا ساکن هستند.
ولی پاسخ همان نه بود. او هم پیشنهاد هر کشور دمکراتیک دیگری در جهان را داد.
پاسخ این بود که،کشورهای به اصطلاح دمکراتیک خواهان حضور شما نیستند.
این بود تعهد سازمان های جهانی پس از ترک اشرف.
با همکاری بی شرمانه با رژیم آخوندی، سعی بر به تنگ آوردن برادران و خواهران مجاهدمان دارند.
ولی نمی دانند. شیر بچه های اشرف نشان، از اول هم به آنها دل نبسته بودند. که امروز دچار یاس ودلتنگی شوند.
آنها هر جه بیشتر وپیشتر می روند، بیشتر به حرف برادر مسعود پی می برنند که؛ کس نخارد…
انها با صبر ایوبی و توانی مضاعف، در تلاشند که از لیبرتی،اشرفی دیگر بسازند.
ولی امروز، وظیفه ما با این ستم های جهانی، در حق مجاهدان زندانی در لیبرتی ، در کمترین حد آن ، کمک مالی به آنها است.
جرا که در تنگنای شدیدی قرار دارند. بقول برادرم که آنها برای خرید بنزین یا نفت، اگر قیتش 100تومان باشد باید 500 تومان بپردازند. ولی تمام این سختی ها را باکی ندارند.
در آخر از همه می خواهم در یاری رساندن به این قهرمانان، تاحداکثر توان ، کوتاهی نکنیم.چراکه به واقع کس نخارد پشت ما…
شهیاد احسانی ناطق
20/2/2015