دیلی بیست – 14ژوئن 2015- شین هریس- رژیم تهران به سختی می‌تواند کار مرا مطلوب ببیند اما یک گروه که توسط اطلاعات ایران حمایت می‌شود تلاش کرد که مرا برای کنفرانسی علیه ”تروریسم دولتی صهیونیسم“ اسم نویسی کند… ..
در روز 23 مه، یک فرستاده ”کنگره بین‌المللی 17000 قربانی ترور“ که می‌گوید یک سازمان غیردولتی است که سرگرم برگزاری دومین کنفرانس سالانه خود در تهران در ماه اوت است، از طریق ایمیل با من تماس گرفت. طرف تماس، از من دعوت کرد ”که مقاله علمی ابتکاری خودم را برای کسب شانس شرکت در این کنفرانس بدهم.“
من که هیچ‌گاه اسم این گروه را نشنیده بودم… .، کنجکاو بودم که یک دعوت برای نوشتن مقاله از جانب رژیم ایران چه شکلی خواهد بود لذا سراغ وب سایت گروه رفتم که تر و تمیز درست شده و تقریباً به‌طور کامل به انگلیسی است. در میان تم‌هایی که کنفرانس امسال می‌خواهد بررسی کند این عنوانها دیده می‌شود: «تروریسم دولتی صهیونیسم علیه رژیم ایران»، «تروریسم اینترنتی علیه رژیم ایران» و «تروریسم اقتصادی علیه رژیم ایران در رابطه با تحریمها»… .
من به لیست حامیان کنفرانس دقت کردم که در بین گروه‌های مذهبی مختلف، تنها کمپانی پخش رسانه‌یی ایران و یک شورای دولتی که توسط مشاور ارشد رهبر شان علی خامنه‌ای اداره می‌شود شامل وزارت‌خارجه رژیم ایران بود که همان وزارتخانه‌یی است که در حال حاضر در مورد برنامه اتمی رژیم ایران در آینده مشغول مذاکره با آمریکاست. همچنین رئیس اطلاعات رژیم ایران در مراسم سال قبل صحبت کرده است… .
در یک سریال از رفت و برگشت ایمیلها، طرف تماس من توضیح داد که مقالات اصلی که توسط این سازمان انتخاب شوند در یک کتاب منتشر می‌شوند که ”مؤسسات تصمیم‌گیرنده به آن دسترسی دارند.“ اگر من بخواهم در کنفرانس شرکت کنم“ ما تلاش می‌کنیم تا آن را تسهیل کنیم و به شما سفر که هزینه آن پرداخت شده بدهیم“. سازمانده همچنین در اصل پیشنهاد کرد که به من پول بدهد ولی از من خواست که اول قیمتم را مشخص کنم. (که من این کار را نکردم.)
در طی این تبادلات، مشکل می‌شد به جواب این سؤال که دقیقاً چه کسی این کنفرانس را سازماندهی کرده است رسید. در عین این‌که کنفرانس حمایت مقامات سطح بالا و وزارتخانه‌های دولتی را دارد ولی اسماً توسط گروهی به‌نام انجمن هابیلیان اداره می‌شود.
این گروه توسط خانواده‌های کسانی که… هابیلیان ادعا می‌کند توسط مجاهدین خلق کشته شده‌اند، اداره می‌شود. مجاهدین خلق یک گروه مقاومت ایرانی است که خواهان دموکراسی و دولت غیردینی در ایران است.
یک همکار ارشد در بنیاد دفاع از دمکراسیها که یک بانک فکری در واشینگتن است به من گفت که ”هابیلیان گروهی است که چند بریده مجاهدین خلق را نشان می‌دهد و توسط وزارت اطلاعات رژیم ایران اداره می‌شود. آنها قبلاً کتابچه‌هایی به زبان انگلیسی تولید کرده‌اند ولی این حرفه‌ای‌ترین نوشته‌ها به زبان انگلیسی است که در اینترنت من دیده‌ام“.
یک مفسر دیگر ایران که از من خواست نامش را نگویم گفت هابیلیان اخیراً چندین کتاب به‌خوبی طراحی شده که به‌نظر گرانقیمت می‌آید برایش فرستاده است که به زبان انگلیسی هستند و فکر می‌کند که دولت ایران پول آن را داده است. (خبرگزاری فارس نیز سایتی به زبان انگلیسی دارد هر چند که این سازمان خودش را مستقل از دولت توصیف می‌کند.)… ..
هابیلیان می‌گوید که مجاهدین خلق یک سازمان تروریستی است که مسئول بسیاری از 17000 قربانی است که قربانیان تلاش آن برای به‌دست گرفتن قدرت هستند… ..
اما این توضیح نمی‌دهد که چرا هابیلیان تلاشهای علنی خود را فراتر از یک مجموعه شکایات مشخص گسترده‌تر کرده است و انتقاد کردن از تلاشهای جنگ سایبری آمریکا و یا برنامه تسلیحات هسته‌یی اسرائیل چه ربطی به مجاهدین خلق و جنبش طرفدار دموکراسی ایران دارد؟
جواب ممکن است در تلاشهای گسترده‌تر رژیم ایران برای به‌دست آوردن انواع جدیدی از تبلیغات و دیپلوماسی (با پوشش) مردمی باشد که همه آنها به‌اندازه کنگره بر سر 17000 قربانی ترور پرسر و صدا و موضوع اصلی هابیلیان نیست.
متخصصان ایران و مقامات اطلاعاتی پیشین آمریکا که من با آنها صحبت کردم گفتند که مشکل بتوان با اطمینان فهمید که کنگره در مورد 17000 هدفش واقعاً چیست؟ من ابتدا شک کردم که دعوت به این کنفرانس یک طرح پیچیده برای این باشد که من به ایران سفر کنم و در آنجا مقامات اطلاعاتی تلاش کنند مرا به استخدام درآورند. دو مقام پیشین اطلاعاتی آمریکا به من گفتند که عضوگیری روزنامه‌نگاران، به‌خصوص تحت بهانه نوعی کنفرانس یا رویداد، یک حقه قدیمی است در کار جاسوسی که توسط روسیه و حتی موساد، سرویس اطلاعاتی اسرائیل، به‌کار گرفته می‌شد… .
هر میزان هم که کنگره 17000 غیراستادانه و پر قیل و قال باشد، به‌نظر می‌رسد که تنها بازی است که رژیم ایران دارد انجام می‌دهد. شاید که تبلیغاتچی‌ها در تهران خیلی هم دست و پا چلفتی نیستند. یک جایی در طیف تجمعات نژادپرستانه و حسابهای تویتر دیپلوماتیک، شاید که آنها موفق شوند پیامی را پیدا کنند که مؤثر بیافتد.
اما خطاب به کسی که فکر کرده بود می‌ارزد دنبال این راه بیافتد که مرا عضوگیری کند، باید بپرسم: واقعاً ؟!
