با وجود ارائه بسته اصلاحات در عراق و تصویب آن در پارلمان و با وجود سخنان پنجشنبه نهم آبان برهم صالح رئیسجمهور، آنچنانکه انتظار میرفت هنوز عراق به آرامش نرسیده است؛ چرا؟
در بحرانها معمولاً همه بازندهاند، اما درجه باخت و میزان بازندگی اطراف درگیر بحران فرق دارد، در این میان برنده اصلی کسی نیست جز آنکه بحران را آفریده و یا سوار بر موجهای بحرانی از اوضاع بحرانی سود میبرد.
سناریوی “کشتهسازی” آنچنانکه مطلوب و مورد نظر بود عملیاتی شد.
ضروریترین مسئله شایسته توجه در آن تلاش برای جلوگیری از حضور آشوبگران در صفوف معترضین است آشوبگرانی که با هدف تشدید خشونتها در عمل مایلند حرکت اصلاحی در هر ایستگاهی بهجز ایستگاه اصلاحطلبانه ملت توقف کند.
کلّیت تظاهرات متمرکز در مناطق شیعینشین است و در شرایطی که رئیس دولت شیعی است اوضاع بهگونهای ترسیم میشود که نارضایتی تنها متوجه فردی خاص نیست و متوجه کلّیت نظام قانونی عراق است.
برخی رسانهها و البته از زبان معدودی از افراد شنیده میشود که نشانگر تلاش جدیدی است که متوجه “خونبار کردن “حرکت اصلاحگرایانه ملت عراق است. در این “تکگفتهها” هدف تظاهرات نه اصلاحات بلکه تحقق “حکومتی لائیک” در عراق معرفی میشود.
اینهم راه حل رژیم برای انقلاب مردم عراق: اما راه برونرفت از معضلات کنونی فرصت دادن به حکومت ازسوی مردم برای مهار بحران، التزام همگان به قانون و بالاخره پرهیز برخی از احزاب از آنچه تسویه حسابهای داخلی معرفی میشود باشد والّا هرکدام از اضلاع سهگانه درگیر در بحران عراق بهمیزانی قابل توجه از این بحران زیان خواهند دید و البته پیروز نهایی درصورت عدم تمکین به قانون قطعاً دیگرانی خواهند بود که میخواهند حرکت اصلاحی مردم را که اینک به نتایج مطلوبی رسیده است منحرف، ناآرام و خونین و سرخ کنند. تسنیم