در ایران امروز، بدون اشاره به حاکمیت غاصب و فاسد ان هیچ تحلیل و تفسیری اقتصادی نیز درست نیست. هر کس باید به این پاسخ بدهد که چرا کشور ما که اینهمه استعداد و نیرو و نابعه و امکانات دارد به اینجا رسیده است؟ هزاران راه حل هم که داده شود، تا این حاکمیت و ولی فقیه بر کشور حاکم است گشایشی نخواهد بود و امروز همه فهمیده اند که صحبت کردن از مشکلات که بسیار روشن و واضح است، کار مهمی نیست انچه جامعه ایران و مردم به ان نیازمند هستند، شناسایی عاملان این بدبختی و فلاکت و مشکلات است و اگر روشنفکران ایرانی، صادق هستند، قبل از هر چیز باید خواستار درست کردن حاکمیت کشور باشند بعد اقتصاد و بقیه چیزها هم درست میشود. به قول معروف تا ولی فقیه کفن. نشود، این وطن وطن نشود.
به نوشته مشرق، صفایی فراهانی، در یک پنل جامعه پزشکی شرکت کرده بود و میگوید: ” در اوایل دهه ۸۰ سندی به نام چشمانداز به تصویب مجمع تشخیص مصلحت و خامنه ای رسید و قرار بود امروز اقتصاد ایران اقتصاد اول منطقه باشد، ولی فعلا ۱۰ سال است رشد اقتصادی متوسط کشور به جای هشت درصد نزدیک به صفر است! فاصله اقتصادی ایران با ترکیه و عربستان سعودی بسیار نگرانکننده است. مهاجرت از ایران به ترکیه روزبهروز بیشتر میشود! تا کی سرنا را از سر گشادش میدمند؟ ایران یک درصد جمعیت جهان را دارد در حالی که ۰.۶ تولید ناخالص ملی دنیا را دارد. بیش از ۸۰ درصد جمعیت کشور اعانه دولتی میگیرند!
«اگر به گزارش بانک جهانی بازگردیم، از سال ۱۹۷۸ تا ۱۹۹۶، در ۱۸ سال چین جمعا توانسته است ۳۱۰ میلیارد دلار جذب منابع ارزی داشته باشد و با این درآمد ارزی ۲۲۰ میلیون شغل در چین ایجاد شده و همین حرکت پایهگذار اقتصاد جدید چین شد و در پی آن امروز این کشور با سهمی معادل ۱۴ درصد از تولید ناخالص جهان توانسته دومین اقتصاد دنیا باشد.”
وی ادامه داد: «ایران در ۱۶ سال گذشته ۴۵۰ میلیارد دلار کالای سرمایهای و واسطهای وارد کرده است و فقط در کشور، ۶.۵ میلیون شغل ایجاد شده و ارزش صادرات ایران فقط ۴۰ میلیارد دلار در سال است. در ایران بالغ بر ۸۷ هزار پروژه عمرانی نیمهکاره وجود دارد! یعنی منابع اگر بر فرض درست هم هزینه شده باشد؛ اما قابلیت بهرهبرداری ندارند و برای تکمیل آنها به قیمتهای دو سال قبل حدود ۸۰۰ هزار میلیارد تومان بودجه نیاز است! تا این سرمایهگذاریها به پایان برسد،
مشخص نیست که این تعداد پروژه در چه چرخه زمانی به بهرهبرداری و بازدهی میرسند، چه بسا که وقتی آنها به اتمام برسند، دیگر دارای توجیه اقتصادی نباشند».
«در پروژه مثل جاده هراز م یک مسیر حدود ۱۸۰ کیلومتری قرار است از دوبانده، چهاربانده شود و هنوز ۳۰ کیلومتر آن باقی مانده است! یک جاده ۱۸۰ کیلومتری ۳۰ سال طول کشیده!
«در سه دهه گذشته، بعد از جنگ حدود ۴۵ هزار واحد صنعتی بخش خصوصی در شهرهای صنعتی تأسیس شده که اغلب این شهرکهای صنعتی متأسفانه در مکان مناسب ایجاد نشده و بعضا در اثر فشار و نفوذ نمایندههای مجلس ایجاد شدهاند؛ درحالیکه این شهرکهای صنعتی باید دقیقا براساس مطالعات آمایش سرزمینی تعیین و ایجاد میشدند. درحالحاضر بیش از نصف این ۴۳ هزار واحد تعطیل هستند و آنهایی هم که کار میکنند، حداکثر با ظرفیت ۳۰ تا ۵۰ درصد فعالیت دارند.
صفاییفراهانی در ادامه گفت: در سال ۹۰ فارغالتحصیلان دانشگاهی کشور ۳۱ درصد از جمعیت بیکاران کشور را تشکیل میدادند و این رقم متأسفانه در سال ۹۸ به ۴۱.۶ درصد رسیده. این نشان میدهد که نیروهایی که از دانشگاههای ایران فارغالتحصیل میشوند، عملا باید فرار را بر قرار ترجیح دهند. براساس گزارش صندوق بینالمللی پول، بالاترین رقم فرار مغزها متعلق به ایران است و این در شرایطی است که در سال ۵۶ کمتر از یک درصد فرار مغز داشتیم و امروز بالاترین رتبه را در دنیا ایران دارد! مطابق گزارشهای اقتصادی در ۱۰ سال گذشته متوسط رشد اقتصادی ایران نزدیک به صفر است.
وی ادامه داد: «دکتر احمد توکلی که عضو مجمع تشخیص هستند، در نشست انجمنهای اسلامی دانشجویان اعلام کردند ۷۲ درصد مردم کشور تحت دریافت یارانه دولتی هستند. این برای کشوری که امروز باید سرآمد کشورهای در حال توسعه باشد، واقعا جای نگرانی دارد. به گفته آقای توکلی اعتماد مردم به حکومت هیچگاه پایینتر از وضعیت فعلی نبوده و حکومت باید فکری اساسی به حال این وضعیت کرده و شرایط را به نحوی تغییر دهد که جلوی هرگونه اتفاق نامناسب را بگیرد».
. در حال حاضر چینیها بزرگترین منفعت را از همین شرایط فعلی ایران میبرند؛ چراکه نفت ایران را زیر قیمت میخرند و یوان به ایران میدهند. یوانی که برای تبدیل آن به ارزهای پرقدرت حدود ۷.۵ درصد از ارزشش را کم میکنند که به یورو یا دلار تبدیل شود! این یک بازی دو سر باخت است.