«از یک سو فرمانده مبارزه با کرونا در تهران هر روز هشدار‌های شدیدی میدهد تا مردم را بترساند و بیشتر رعایت کنند از طرف دیگر سخنگوی وزارت بهداشت آماری را میدهد که تصویر گل و بلبلی از ماجرا عرضه میکند.»
عباس عبدی در روزنامه اعتماد نوشت: “وزارت بهداشت خود را مقید به توضیح نمی‌داند. فقط هر روز اعدادی را میگوید و انتظار دارد که دیگران آن را چشم و گوش بسته باور کنند. حتی حاضر نیستند به شورای شهر تهران نیز پاسخ دهند هر چند این شورا اطلاعات به نسبت دقیق ولی غیررسمی از فوت‌شدگان داشته باشد.”
وی که سعی کرده است با دروغهای روحانی کنار بیاید و یقه وزارت بهداشت را بگیرد ادامه میدهد :”یک نظرسنجی نشان میدهد که بی اعتمادی شهروندان تهرانی حدود ۵۸درصد است”!!!!!
وی که از امارهای سراپا دروغ و بی محتوای وزارت بهداشت در نزد مردم باخبر است میگوید:” برای نمونه اعضای شورای شهر تهران براساس اطلاعات کسب شده از دفن رسمی در بهشت زهرا برداشت‌های آماری متفاوتی از ارقام رسمی دارند. ولی وزارت بهداشت بی‌هیج دلیلی پاسخ نمی‌دهد، چون نه بلد هستند که پاسخ دهند و نه اصولا پاسخ قانع‌کننده‌ای دارند؛ و از همه عجیب‌تر این است که معلوم نیست چرا وزارت بهداشت اصرار دارد که چنین آماری را اعلام کند؟ حالا اگر نهاد‌های دیگر در پی این کار باشند، قابل فهم است ولی وزارت بهداشت چه اصرار عجیب و نامعقولی برای چنین کاری دارد؟”
وی همچنین یاداوری میکند :”از سوی دیگر اعلام ارقام غلط و غیرواقعی موجب عوارض دیگری هم می‌شود. اکنون شاخص و نسبت مرگ و میر کادر درمانی و بیمارستانی به بیماران در ایران خیلی بالاتر از سایر کشورهاست. این به منزله ضعف نظام درمانی تلقی خواهد شد. در حالی که بالا بودن این شاخص عمدتا به دلیل پایین دانستن مرگ و میر عمومی است والا کادر درمانی ایران بسیار هم متبحر هستند و نباید آنان را ضعیف دانست. اگر رقم رسمی مرگ و میر درست باشد آن وقت طبیعی است که کادر‌های درمانی نیز از حضور در بیمارستان پرهیز کنند! بنابراین اعلام نادرست آمار حتی برای وزارت بهداست هم مشکل‌آفرین است، بیش از همه برای سیاست‌گذاران خطرناک است و اعتبار آنان را مخدوش میکند.”
وی در خاتمه نوشته است:”گزارش اخیر درباره روند وضعیت کرونا در استان‌ها بسیار محافظه‌کارانه بود و نشان‌دهنده ترس دست‌اندرکاران از ارایه آمار استانی بود. چون به جای ارایه آمار کامل فقط تغییرات را نوشته‌اند (آن نسخه‌ای که بنده دیدم) تا مبادا عیب و ایرادی نسبت به ارقام پیدا شود. تا هنگامی که آمار سراسری داده شود، امکان بی‌دقتی و متوجه نشدن دیگران فراهم است.”
