ای بهترین رفیقم،ای مهربان‌ترین یار گسترده سایه خورشید، خوابی هنوز ای دوست؟ از چشم پر خمارت، یک لحظه پرده بَر‌دار! ای مانده دور از من، در ورطه های ظلمت گامی بسوی من نِه، آغوش مهر بگشا دستانِ خواهشم را ، در دست خویش بفشار! ای بهترین رفیقم، ایادامه
به مناسبت یکم مهرماه، زادروز هشتادسالگی محمدرضا شجریان، استاد آواز ایران که چند سالی است درگیر بیماری است، این شعر را که در تازه‌ترین مجموعه شعر محمدرضا شفیعی‌کدکنی، «طفلی به نام شادی» منتشر شده، می‌خوانیم: «دران زلال بیکران»(به محمدرضا شجریان) بخوان که از صدای تو سپیده سر برآوردوطن، زِ نو،ادامه
بمناسبت اعدام قهرمان قیام نوید افکاری جدید ترانه دریاچه خون ترانه سرا: حمید نصیری آهنگ و تنظیم: محمد شمس خواننده: مسعود درویش ترانه دریاچه خون، 21سال پیش برای یاد بود جاودانه فروغهای قتل عام شده در سال 67 سروده شد. اما، از آن زمان تاکنون ارابه مرگ ولی فقیه ارتجاعادامه
برای میلاد سازمان مجاهدین خلق گوهر همیشه تابان خلق قهرمان ایران حمید نصیری گوهرِ رعنا شب آمد و شب ماند زمانٍ مغموم تعريف دلتنگي بلند بود و تنهايي و نان شب، مرهون افتخار بندگي اجباري. دردا ! كه سكوت مزمن موروثي شرمي بر نمي‌انگيخت و شگفتا! در هراس ازادامه
آنگاه سینه ی آسمان گسیخت و ابرهای سِتَروَن روی تَرَک های عطشناک جاری شدند و برکه ها در هجوم توفان ها خشکیدند من از آفتاب به دامان غروب گریختم آنجا بر گستره ی شب، دیوارها بلند بودند و کوچه ها؛ تنگ و خانه ها تاریک. چه دشوار بود آنجاادامه
پا فشردم بر پدال ترمزم، امّا شاخه های گل رها گشتند از دستت چشم من دریای وحشت بود. روی خونِ شیشه ی ماشین پلک هایت مثل مهتابی رها در ابر خیس بودند وُ نباریدند رویِ شب. جیغ خاموشی درونِ سینه ات پیچید بوی پستانت پر از شیری سترونادامه
«همدلی با فریدون ژورک و همه ی یاران مقاومت ایران» دیگر این میخانه این خالی ز پیر و ساقیِ آتش پرست وُ جام آتش خیز نیست ماوای اَبَر هوش جهان؛ خیام نیست جای رند عالم سوز؛ حافظ! نیست اینجا رامشی، ارامشی دیگر به جان خسته ی بی تابِ پُرادامه
