جمشید پیمان: قدّیس های روزگار واروُنگی
این سِتَـروَن ابرِ اخمو را بهحالِ خود گذارخوش بر آن شبنم که با دریا کند همبستری! تا به ساحل بسته جانت،همنَفَس با ماسهایعاشقِ دریا نگشته،کی به توفان ره بَری؟ دیده برگیر از خیالت،واقعی تر کن نگاهسرخ بنما پرچمت را،بگذر از خاکستری الف: جمهوری اسلامی بزرگترین و دردناک ترین درودغ تاریخادامه