رژیم اخوندی فقط از بین برنده نسل و مردم ایران نیست بلکه کمر به نابودی محیط زیست و همه ارزشها ایران زده است و ننگ و نفرین بر کسانی که خود را ایرانی میدانند اما این رژیم را نفی نمیکنند و خواهان سرنگونی ان نیستند. هنوز کشتن فعالان محیط زیست تحت عنوان خودکشی و جاسوسی را فراموش نکرده ایم. تعدادی از فعالان محیط زیست هم اکنون نیز در زندانهای رژیم به سر میبرند. هیچ راهی برای نجات ایران بجز سرنگونی این رژیم باقی نمانده است که البته دیر یا زود محقق خواهد شد.
به نوشته مهر، با بلدوزو و مواد منفجره به جان کوه شاهوار در شاهرود افتاده اند در این زمینه اسماعیل کهرم فعال محیط زیست میگوید :”چرا به اسم توسعه باید این چنین به داشته‌های طبیعی یک ملت تاخت؟ یاد زابل می‌افتم که اهالی منطقه با غرور می‌گفتند من حاشیه‌نشین هامون هستیم و روزی آن‌ها از همین دریاچه کسب می‌شد، امروز با از بین رفتن هامون شهر زابل پژمرده شد که خدا نکند چنین بلایی سر شاهرود زیبا بیاید. دریاچه هامون با ۴۰۰ هزار هکتار خشک و به‌جای آب ریگ و خاک جایگزین شهر زابل شد.”
کهرم گفت: ” کوهی نظیر دماوند تنها یک کوه نیست بلکه جنبه فرهنگی و تاریخی برای ما دارد، کوهی که روزگاری آرش کمانگیر ازآنجا تیر خود را رها و حدود مملکت را با آن تعیین کرد. حالا به عناوین مختلف کوه را تقسیم‌بندی و اعلام کردند قسمتی از آن مالک خصوصی دارد قله دماوند به نماد یک اثر ملی – طبیعی به همه ملت ایران تعلق دارد و جنگل‌های هیرکانی شمال ایران با قدمت بیش از سی میلیون سال چگونه وقف می‌شود؟”
مشاور رئیس سازمان حفاظت از محیط‌زیست رژیم بابیان اینکه در میدان ونک تهران یک خاور خاک جنگل‌های شمال را کیلویی پنج هزار تومان به فروش می‌رسانند، افزود: “برای خاکی که صد سال هر یک سانتی متر آن طول می‌کشد تا ساخته شود مردم صف‌کشیده بودند، این خاک حاصلخیز جنگل را ایجاد کرده است حال بدون آن چگونه رشد کند؟”۴۰۰ سال طول تبدیل یک سانتی متر سنگ به خاک زمان نیاز است و همچنین تبدیل ۳۰ سانتی متر خاک کشاورزی ۱۲ هزار سال طول می‌کشد.”
کهرم پرسید:” انفال یا پدیده‌هایی که صاحب به خصوصی ندارند را چرا وقف می‌کنیم؟ “
