از زمانی که آقا “فری” نام فامیل خود را به “روحانی” تغییر داد و به عنوان” دبیر شورای عالی” ملاها در همه جنایتهای تروریستی رژیم فاشیسم مذهبی حاکم بر ایران سهیم و شریک شد، مورد قبول همه باندهای رژیم قرار داشت، اما چندان بر سر زبانها نبود. اما از زمانیادامه

تمام دهه سیاه و خونین شصت را در زندان و بندهای سیاسی بسربرد، ده سال! آنهم در شکنجه گاههایی همچون اوین مخوف و قزل حصار و گوهردشت، در آن دورانی که دژخیم لاجوردی در دادستانی با خط امامیهای هفت خط، در جنایت و خونریزی علیه گلهای سرسبد نسل انقلاب، درادامه

هرچه به نمایش انتخاباتی “مجلس خبرگان” و “مجلس شورای اسلامی” نزدیکتر میشویم، به همان میزان نیز شاهد تشدید اختلافهای جناهای درون حکومتی هستیم. اوجگیری، شدّت و حدّت این اختلافها اکنون در مسیری کاملاً آنتاگونیستی (آشتی ناپذیر) قرار گرفته است. بر اساس این رویکرد نیروهای درون حکومتی مرزهای سیاسی خود را تعریفادامه

ادبیات و فرهنگ فارسی همواره تابع رویدادهای سیاسی و اجتماعی دوره خود بوده است و از تغییرات و تحولات مهم سیاسی و اجتماعی تأثیر می پذیرفته است . ادبیات طنز و انتقادی هم که از جلوه های ادبیات فارسی محسوب میشده ؛ محصول دوره هایی بوده است که امکان جدیتادامه

با نزدیک شدن به 7 اسفند 1394، روز انتخابات پنجمین دوره از مجلس خبرگان رهبری (مجلس وحوش نظام) و انتخابات دهمین دوره از مجلس شورای اسلامی (مجلس ارتجاع) تضادها و درگیری های جناحی میان باند ولایت فقیه و باند رفسنجانی – روحانی حادتر و رو در روتر شده است. علتادامه

پدیده چماقداری اگر چه در میهن ما سابقه چند صده دارد وبه دوران صفویه ریشه دارد ، اما بطور ویژه پس انقلاب ضد سلطنتی از سوی رژیم ارتجاعی خمینی علیه نیروهای انقلابی به منظور ایجاد ترس و وحشت، ارعاب و ارهاب در میان مردم و علیه گروهای انقلابی و اپوزیسیونادامه

من از بي قدري خار لب بام دانستم كه نا كس كس نمي گردد از آن بالا نشستن ها «کسي که به خودش دروغ مي گويد و به دروغ خودش گوش مي‌دهد، به چنان بن بستي مي‌رسد که حقيقت درون يا پيرامونش را تميز نمي‌دهد، و اينست که احترام بهادامه