جمشید پیمان، تو را هرگاه می بینم دلم آرام می‌گیرد پُر از شوری، پُر از شادی پُر از گل‌بانگِ آزادی پُر از نوری، پُر از امّید تو را هرگاه می بینم دلم آرام می‌گیرد به لب داری گُلِ خنده وَ در چشمانِ بیدارت نمی بینم خطِ تردید تو مام مهربانادامه
آغاز فصل سرخ قهر! در حالیکه قیام شکوهمند و قهرمانانه مردم ایران به پایان اولین فصل خود نزدیک می شود، به نقطه عطف دیگری در سه روز ۱۴،۱۵،۱۶ آذر رسید و از جمیع جهات یک گام بلند کیفی و رادیکال دیگر به جلو برداشت. امری که حقیقتا شگفت انگیز وادامه
ایران سرزمینی درخاورمیانه بیش از۱۲۰ سال دراسارت استعماروایادی شان دوره هایی راازقیام ها ی بی نتیجه وقحطی های بزرگ وکوچک استعمار وقراردادهای سن پترزبورگی وتصاحب ایران…گذرانده است. واین بارنیز… به گفته زنده یاد احمد کسروی :”بدبخت ملتی که تاریخ کشورش را نداند، شوربخت تر ازآن ملتی که نخواهد تاریخ کشورشادامه
جمشید پیمان، پُر از غم دل وُ، دیده‌ام پُرغبار شب‌ام تیره بود وُ تهی از شرار ز سرمایِ بی پیر، جان در شکنج نبودم امیدی که آید بهار گشوده پر وُ بال در آسمان هیولایِ ظلمت، کران در کران نه از ماه رَدّی بجا مانده بود نه کَس داشت ازادامه
جمشید پیمان ماهِ غمگین می‌بُرَد گیسوش می‌شوَد شوریده دل؛ مهتاب دشت وَ کوه وُ درّه وُ دریا و جنگل سَربه سَر، آشفته جان، شوریده و بی‌تاب از فرازبام‌های پرتلاطم شعله می بارد بروی شهر شهر می‌غُرّد، می زَنَد فریاد: ای جلّاد، ننگ‌ات باد! سطح داغ و تیره‌ی آسفالت از ستارهادامه
«ژست حسن نیت برای ملاها» ! کنش و واکنش سیاسی و موضع گیری بین دولت ها و تایید و تکذیب موضوعی از جانب سخنگوها امری رایج در دنیای سیاست است اما تبدیل این کنش و واکنش به یک وسیله باج دهی و باج گیری دیگر امری تنفر بر انگیز استادامه
